Huwelike en Kinders

Die nuutste uitgawe van Die Boodskapper, die AP Kerk se amptelike blad, handel oor “Die heerlikheid van die sewende gebod.”

Dis ’n publikasie vol jubeling, een van die beste uitgawes.

Foto:  www.sandhillsweddingexpo.com

Miskien juis omdat huwelike en kinders gebore binne hierdie Godgegewe verhouding, my so na aan die hart lê.  Met artikelopskrifte soos “Ons Huweliksliefde en die Koninkryk”, “Jou Huwelik – nodig vir die Verbond”, “God se doel met die huwelik”, “Saamwoon en saamslaap” is elke enkele artikel ’n kuier op sigself werd...

Ek wil egter net breedweg aansny by enkele stellings en opmerkings in sommige van die artikels (ek wens die publikasie was as e-tydskrif of ten minste aanlyn beskikbaar, maar ongelukkig nie. Dit kan wel bestel word vanaf boodskapper@apk.co.za en kos R16 per eksemplaar.)

Die heel eerste artikel verwys na ons huwelike wat ’n VOORBEELD moet wees van die verhouding wat daar tussen God (as bruidegom - Mt 25:1-13, Mk 2:18-22, Joh 3:22-36) en sy kerk (as bruid - Op 21:2 & 9) bestaan. Jou en my huwelik is die eerste sigbare, tasbare beeld van God se liefde vir die mensdom - Ef. 5:22-33. Jou en my getrouheid binne die huwelik dui op God se getrouheid binne die verbond. Op sovele plekke, in die profetiese boeke, word na die volk se ontrouheid verwys as dieselfde van ’n ontugtige vrou.

Foto: http://www.patheos.com/blogs/getreligion/2012/01/latinos-at-a-small-country-church/

Die tweede sluit hierby aan en vat dit verder.

God het van die begin af ’n stewige MONOGAME huwelik tussen een man en een vrou daargestel en die doel van hierdie verbintenis: God soek ’n geslag vir Hom op aarde. ’n Goddelike nageslag - Mal 2:15. Deur hierdie Goddelike nageslag word God se verbond met Abraham verder voortgedra. God bou self hierdie nageslag (Hy bepaal immers wie kinders kan hê en ook hoeveel kinders elke egpaar gaan hê) en God voorsien alles wat daarvoor nodig is ook.

Foto: http://vanessagphotography.com

Is dit nie ’n wonderlike rede tot dankbaarheid nie?

Die volgende paar artikels raak die teer onderwerp: Saamslaap en Saamwoon aan. Te veel Christene val vir die leuen “almal doen dit”. Ek wil nie in hierdie kuier daarby stilstaan nie, maar wil tog twee kosbaarhede uitlig.

Ds. Danilo Stoltz skryf dat daar twee gedagtes is om mee rekening te hou. 

Versoeking en Getuienis.

Geeneen van ons kan eerlik erken dat ons nog nooit voor versoekings geswig het nie.

Hieroor skryf hy: “Wanneer twee gelowige Christen verliefdes besluit om saam te woon, maar nie seksueel aktief te wees nie, klink dit teoreties wonderlik....Hoe kan jy verwag om nie een of ander tyd onder jou natuur te swig wanneer jy elke dag van jou lewe aan die versoeking blootgestel word nie?”

Ten opsigte van getuienis vertel hy die verhaal: “’n Man [het] by geleentheid deur sy vriend se groenteland geloop. Iewers deur die land het sy skoen losgegaan en het die los rieme hom dikwels laat struikel en die lopery bemoeilik. Sy metgesel vra toe waarom hy nie sy skoen vasmaak nie? Hy antwoord toe: ‘Ek is bang iemand buite die land sien my afbuk. Hulle weet nie ek maak my skoen vas nie en dink dalk ek is besig om groente te steel. Ek sal maar lewer ’n bietjie sukkel om te loop, omdat my getuienis vir my belangrik is.’”

Foto: http://www.atengstyle.com

Wat my egter gebind het, was die artikel oor God se Doel met die Huwelik.

Te midde van al ons frustrasies, irritasies en aanpassingsprobleme in die huwelik, moet ons altyd onthou dat God se gebod van ons selfverloëning eis, dat Christenskap diens beteken, diens aan ander, nie aan myself nie. Dat Christus gekom het om te dien en dieselfde van my verwag, ook in my huwelik.

My huweliksdoel is om God te verheerlik.

My huweliksdoel is om ’n hulp vir die ander helfte van ons eenheid te wees.

Die doel van ons huwelik is om losbandigheid teë te werk.

Die doel van ons huwelik is om kinders te hê, soos God sou besluit om aan ons te gee.

Kinders.

Ons besluit?

Ons eie keuse?

Ons beplanning?

In Gen. 1:28 word die opdrag gegee, ’n opdrag wat nêrens in die Woord opgehef word nie.

Hieroor skryf ds. Schalk Strauss: “Om kinders te hê, is dus nie opsioneel nie. Dit is ’n opdrag van die Here.”

Hoeveel mense ken jy wat self besluit of hulle enigsins kinders gaan hê? Wat besluit om geen kinders te hê nie?

Nie opsioneel nie, ’n opdrag.

Kinders is ’n seën ("a blessing") van die Here. Of jy een, tien, twee of twintig het. Jy is nie meer of minder geseënd nie – jy is geseënd.

Foto: http://www.shorpy.com

Maar, wat dan van die duisende vroue wat smag na ’n kind en steeds smagtend bly... Sara, Rebekka, Hanna....die kinderloses?

Vir my gaan dit om meer. God seën ook deur finansies, deur gesondheid, deur vrede in die land (Deut 7:13). Sommige is egter arm, ander gaan gebuk onder geweldige fisiese probleme (blindheid, doofheid, gestremdhede) of word gebore in lande soos Sirië waar oorlog ’n gegewe is...

Goed, wanneer God my seën met finansies.

* Wow, te lekker. Ek kan koop wat ek begeer.

* Ek kan mooimaak, mooi aantrek, in styl rondry en woon.

* Ek kan gereedmaak vir ’n gerieflike en gemaklike oudag.

Of wanneer God my seën met gesondheid  (dikwels is dit een wat ons nie eens raaksien nie).

# Ek kry nie maklik verkoue of griep nie.

# Ek sukkel nie met oorontsteking, sinus en allergieë nie.

# Ek ken nie eens  ons huisdokter se naam nie, weet nie wat bloedtoetse behels of hospitaalprosedures is nie.

Nogal gaaf en goed hierdie twee laaste nè?

Finansies (ek sou kon doen met ’n miljoen) en gesondheid (’n appel ’n dag laat die dokter wag).

Nou kyk, ek weet nie van jou nie, maar as ek geseën word met finansies is dit nou nie ’n kraantjie wat ek graag sou wou toedraai nie. Ek dink dit sou nogal erg wees om vir die Here te sê: “Weet U, Vader, ek het nou al die afgelope 30 jaar so ’n miljoen of drie weggesit, ek reken dis nou genoeg. Ek kan daarmee heel lekker aftree en het nie eens nodig om die volgende 30 jaar te werk nie. U kan nou maar ophou om my finansies verder te laat groei. Dankie, maar nee dankie.

Ek het my beplanning nou uitgewerk en dis nie nodig dat U verder hiermee of voort te gaan nie. En net om seker te maak dat U nie dalk per ongeluk nog rente bysit nie, gaan ek my gelde uit die verskillende beleggingsfondse onttrek.”

Foto: http://www.wpclipart.com

Selfs die seën van gesondheid is nie ’n item om mee te speel nie. Ek meen te sê – sou jy gemaklik voel om vir die Here te vra: “Here, ek het nou al 30 jaar lank geen verkoue of griep gehad nie. Vir my hele leeftyd sien ek mense om my wat hospitaal toe moet gaan, wat pyn ly, wat swaarkry en vir my het u geseën met oorvloedige gesondheid. Maar, Here, ek dink dis nou genoeg. Voortaan wil ek asb. nie meer gesond wees nie.

My beplanning is om sovêr moontlik met kieme in aanraking te kom en die swakste eetgewoontes in die boek toe te pas.”

Foto: https://www.caresource.com

Toetentaal gek.

Bisar.

Is dit?

Maar kinders?

Die seën van olyfbome om jou tafel?

Pyle in jou koker?

(vgl Ps 127)

“Here, ons kan nie nog kinders bekostig nie, nie as ons vir elkeen ’n ordentlike universiteitsgraad, ’n goeie opvoeding, skool en sport wil gee nie. Ons kan nie nog kinders finansieel dra en steeds jaarliks vakansie gaan hou, naweke wegbreek, my gunsteling drankies koop en uiteet nie. Weet U wat kos weggooidoeke, baba-kos, formulemelk? Maar, net om seker te maak dat daar nie dalk ’n ‘glipsie’ is nie, gaan ons sommer ’n sterilisasie ook doen.

Dankie, Here, U kan sorg en voorsien vir my ewige lewe, maar hier op aarde sal ek self sien kom klaar. Hier sal ek besluit hoeveel seën ek wil hê.”

Gaan dink baie mooi hieroor na......

Keuses

Uiteindelik is dit die somtotaal.

Keuses.

Besluite.

Foto geleen by: http://fundamentumstudios.deviantart.com/art/Strange-Split-Road-137641365

Jy kies daagliks vir of teen God.

Jy kies elke moment of jy die versoeking gaan teenstaan of toegee.

Sommige van die keuses wat ek in my lewe gemaak het, het hulself as blote foute uitgewys.
Soms loop my keuse op totale mislukking of fiasko uit.

Foto geleen by: http://thegradstudentway.com/blog/?p=632

Maar daar is, God sy dank, baie besluite, keuses wat sukses gespel het. Baie wat binne sy wil geval het en sodoende ook sy seën ontvang het.

Die groot verantwoordelikheid van keuses is dat jy, as moeder, ook ander mense se lewenspad bepaal na aanleiding van jou keuses. 

Die kos wat jy kook, die boeke, CD's en DVD's wat jy koop, die tydskrifte wat op jou koffietafel lê, die klere wat in hul kaste hang....dit beïnvloed elke kind in jou gesin.

Jy kies wat in jou man en kinders se buik beland. Dit het uiteindelik 'n beduidende impak op hul gesondheid.
Jy kies wat jou dierbaarstes se brein binnedring, wat 'n groot invloed op hul hart en gedagtes het.

Soms druk hierdie verantwoordelikheid my vas. 

Lê dit 'n beklemming om my hart.

Want dit wat ek weet goed is vir hulle en dit wat hulle graag wil hê, is in stryd met mekaar.
Dit wat ek weet heilsaam is vir my en vir hulle, is soveel anders as wat die wêreld, hul maats of selfs ons familie as sodanig beskou.

Dit maak ons "anders" en dis iets wat niemand graag wil wees nie.

Tog leer die Woord dat ons nie aan die wêreld gelykvormig moet wees nie. 

Leer die geskiedenis ons dat die massa selde die waarheid beet het.

• Ons het tuisopvoeding gekies, die massa volg hoofstroomskole, selfs privaatskole wat uiteindelik tog maar net die hoofstroomskole in ander kleed is.
• In tuisopvoeding het ons verkies om die selfleer-roete te loop ("unschooling") terwyl baie ouers hul hande saamslaan.
• Ons het geen TV gekies, die massa koop plasmaskerms, huisteaters en skottel-kanale.
• Ons het 'n een-beroep-gesin gekies, die massa het beide ouers in die sakesektor.
• Ons het gekies om die Woord letterlik te glo - God het in ses dae deur sy gesproke Woord die ganse heelal geskape, die massa volg die media slaafs en glo dat miljoene jare nodig was.
• Ons het gekies om gesinsgrootte in die Here se hande te laat, geen beheer daarvan te vat nie, die massa kies om self te besluit hoeveel kinders in hul gesin moet wees.
• Ons het gekies om 'n meer gesonde leefstyl (minder gemorskos, geen koring, geen suiwel en geen suiker, geen preserveermiddels) te volg.

Of ons dit alles al regkry - nee.

Maar dis die keuse wat ons gemaak het.

Geeneen van hierdie sake was sommer lukraak oor besluit nie.

Daar was stryd en gebed, navorsing en oorweging.

Hoe kies jy? Wat beïnvloed jou keuses? Vra jy na die mening van die mense om jou of is God jou kompas?

Soos Paulus moet ek erken: "Broers, ek verbeel my nie dat ek dit alles al het nie. Maar een ding doen ek: ek maak my los van wat agter is en strek my uit na wat voor is." (Fil 3:13, '83-Vertaling)

Vir hom....

"Smiley."

                                                                                      Die een wat maklik kon lag.

Gereeld gelag het.
Die een wat ons altyd herinner het daaraan dat swaarkry met 'n glimlag oorkom kan word.

Wat sou daar onder die glimlag en die dimpels lê?

Oor komediante en grapjasse word dikwels gesê dat hulle 'n dieper seer wegsteek. Dis mense wat dalk 'n diep eina wegsteek agter baie grappies en laggies. Mense wat die kuns ken om hul emosies diep weg te bêre vir alleentye en nou fokus op die mooi en die lekker. Die traan van die harlekyn.

Dat dit mense is wat inniger vóél.

Was dit van hom ook waar? Hoe sal ek weet?

Hy was die jongste. Is dit seker steeds....

Ek het hom geken - bolangs.

Daar was tye wat hy 'n dieper menswees aan my gewys het, 
homself bietjie oopgestel het. Maar dit was min.

Ek moes soms goedjies wegsteek, "want ma en pa mag nie weet nie."
                           Soms moes ek raad gee - ék? Ek wat maar net 2 maande sy senior was?

Maar die lewe loop sy pad en 'n ander het sy hart betower. Dit was immers nie myne nie, ek het my eie geliefde gehad. Sy het sy geheimpies gedeel, sy het sy probleme en kommer aangehoor en sy het raadgegee...

Sou ons ooit sy keuses verstaan?

En toe dinge skeefgeloop het? 

Wat het die pad toegemaak? 

Wat het verhoed dat hy sy seer met ons, 
ons wat hom so innig liefgehad het, gedeel het?

En toe is hy weg... ons sien hom so min.

Daarna, o, die opgewondenheid van 'n nuwe liefde!       

Die blom van sy hart. 

Die een wat hom weer kon optel, weer kon herstel.              

 Sy wat hom weer huis toe laat kom het.                      

Sy wat haar hart ook vir ons oopgemaak het.

Sy wat uiteindelik sy hele lewe sou word.

Net 'n skrale vyf jaar.
Dis al.

So kort tydjie om 'n lewe se herinneringe in te bou.
'n Knipoog-tydjie was hulle aan mekaar geleen.

Ai, boeta!
ons mis jou so baie....

Hoe sal ons ooit God se weë verstaan?
Vrae sal ons seker altyd hê. Paulus sê mos: ons kyk deur 'n spieël in 'n raaisel....
 eendag..... eendag sal ons ten volle ken.

Dierbare sus, mag Hy jou vertroos. Mag Hy jou toevou in sy wonderlike liefde.

Here, hy is nou by U.

Hy kan nou rus, sy taak op aarde is voltooi.

Here, ons verlang na hom, U weet.....

Terug na Vrede....

Dit het lank gevat.

 Jare.

En selfs nou twyfel ek nog.....

.....wonder ek:

"Moet ek?"

Dalk kan dit help

vir iemand iets beteken

Vir iemand oproep om hulp te kry.

Ek kan die dade in detail onthou.

Ek kan die mans se name en gesigte onthou.

Maar ek kan nie onthou hoe oud ek was nie.

Ek kan nie die emosie onthou nie.

Tog het ek verlief geraak, verloof en getrou.

Intimiteit was moeilik.

Jy is grootgemaak met die Woord van God

en jy weet: Ek is geskape as sy hulp - daarin vind ek my vreugde.

Jy weet ook - jou liggaam hoort nie aan jouself nie, maar aan jou man.

Jy ken die vers wat sê: Jy mag hom nie omgang weier nie, 

tensy met wedersydse toestemming en net vir gebed.

Maar jou liggaam weier.

Jy het lief en slegs vir 'n kort tydjie van die maand

is jou liggaam gereed om te "gesels", 

vir die res is dit droogte.

Jy raak opstandig met jouself, 

maar kan niks daaromtrent doen nie.

Tot op 'n dag. In 1998-99.

Na twee kinders.

Tot hiertoe.

Geliefde gee toestemming tot sielkundige terapie. Ek het sy bystand en ondersteuning bitter nodig.

Alleen sou ek dit nooit kon doen nie.

Ek wou egter weet, met sekerheid weet.

Weet hoe oud ek was.

Dit was vir my belangrik - ek weet nie hoekom nie, maar dit was.

En al manier om daardie ontwykende inligting te kry, sou hipnose wees.

Ek is nie bang vir hipnose nie, omdat ek as deel van my studies

ook Sielkunde vir 'n jaar gehad het.

Maar om 'n sielkundige te kry wat gelowig is.

Dit was uiters belangrik. Is steeds.

Hipno-terapie maak gebruik van suggesties.

Weliswaar sal jy nie reageer op suggesties wat teen jou gewete, 

jou beginsels, indruis nie, maar dis belangrik om 'n Christen-hipnotikus te kry.

Afspraak was gemaak en ons is stad toe.

Eers was daar die psigometriese toetse.

Dan die uitslag.

Depressie.

WAT!!!

Depressie!

Ek kon dit nie glo nie.

Het myself nie as depressief beskou nie.

Nooit besef dat my slapeloosheid, my negatiwiteit

my gebrek aan belangstelling en libido, karaktertrekke van depressie is nie.

So word die depressie die eerste teiken vir genesing.

Ja, Genesing.

Want Depressie is geneesbaar.

Dit is 'n siekte.

Dit kan behandel word, net soos 

verkoue

griep

waterpokkies

hartverlamming

kanker.

Daarna fokus ons toe op die kern van my probleem 

(soos wat ek gedink het).

Heerlik ontspanne die hele atmosfeer en hipnose.

Rustig lei die terapeut my m.b.v. suggesties terug....

terug na my kinderjare.

In verbeelding word my oorgang 'n luukse hotelgang

met sagte volvloermatte,

gedempte ligte,

swaar houtdeure, 

met nommers bokant die deur.

Sommige nommers is verlig

Ander nie.

Rustig stap ek die gang af.

En stop by die eerste deur met 'n brandende lig.

VREES ANGS!!!

Ek kan nie.

Ek wil uit.

Ek wil omdraai en weghardloop.

My hartklop en asemhaling versnel.

Die terapeut voel my angs aan en raak sagkens aan my arrm.

Toemaar, dis alles reg. 

Wees kalm, moenie bang wees nie.

Ek sal saam met jou instap.

Soos 'n klein-klein dogtertjie, 

wat ek inderdaad is - slegs 4 jaar oud - 

stap ek hand-aan-hand (in verbeelding)

saam met die terapeut by kamer nommer 4 in.

Ek skram en beur weg, draai my lyf in die stoel vas, 

druk met my rug asof ek deur die leunstoel wil beweeg.

My oë is toe, maar ek voel hoe hul beweeg in my kaste.

En so, stukkie vir stukkie is die drade opgetel.

Kon ek vrede vind.

Maar eers moes ek moord pleeg.

Ek moes.

Ek wou.

Die twee jaar waarin molestering plaasgevind het, is geïdentifiseer.

Die vrees, die angs is behandel.

My "libido-metertjie" in die enjinkamer van my brein is opgestel.

Sommer lekker hoog opgestel.

Maar wat sou gebeur as ek met die mans gekonfronteer word?

Wat sou ek doen indien een van hulle voor my staan - nou in my volwasse jare?

Weer in angssweet uitslaan en vlug?

Dogtertjie-klein word en wegkruip?

In suggestie word die beeld van die mans, een-een, opgeroep.

Dan kom die terapeut se vraag: 

"Wat voel jy? Watter emosie ervaar jy?"

En my, absoluut onwillekeurige reaksie is: "Haat. Ek haat hom."

Ek skrik my bewussyn wawyd wakker.

Haat?

Dis so 'n fel emosie. Ek mag nie haat nie.

Maar dit is wat daardie dogtertjie van 4-5 jaar oud voel.

Haat. Rou, seer haat.

"Goed," kom die terapeut se rustige, kalm stem, "Wat wil jy doen?"

"Ek wil hom doodmaak."

Net so.

Ek?

'n Christen?

My bewuste is op aandag.

NEE, jy mag nie.

Ek hoor hoe die terapeut sy asem intrek.

Voel byna sy skok.

Maar dan, dan gee hy my toestemming om

NET in sy teenwoordigheid, NET onder hipnose waar hy my geplaas het, 

NET in sy spreekkamer dit te doen.

Al daardie emosie.

die vrees

die angs

die haat

vloei weg.....

DANKIE VADER

Ja, ek kon bid, Dankie Here.

Ek kon opstaan as 'n nuwe

totaal bevryde mens.

My verlede daar laat en

opnuut aan my huwelik werk.

Vandag weet ek, as ek ooit enige van hulle sou sien

(daar was twee, maar nie gelyk nie, elkeen had sy eie idee

sy eie behoefte)

sou ek in alle eerlikheid kon sê:

"Deur God se genade kon ek jou vergewe."

Want dit is die waarheid.

wens ek kon sê: Die depressie het my ook gelos, 

maar dit sou 'n leuen wees. Later meer daaroor.