Wanneer vreemdeling vriend word.

Om 'n kêrel te hê.

Klaarblyklik 'n baie belangrike kwessie vir sommige (meeste?) van die jong dames met wie ek te doen kry.
Vir die jong manne ook, hmm ...... om 'n meisie te hê.

Wonder tog hoekom die jonger klomp dit so belangrik ag.

Want dis nie regtig nodig nie.

Glad nie nodig nie.

Dit bring hartseer... so baie dat sommige tieners selfmoord pleeg, probeer pleeg of ten minste oorweeg.

Ons "grootmense" was ook kinders, selfs babas (wat 'n gedagte!), en wel, tieners {Mag ek 'n geheimpie deel? Hierbinne is ek maar steeds 'n tiener - sukkel om uit die "stadium" te kom :-)} en ons het ook gesmag daarna dat 'n kêreltjie ons tog sou raaksien (of 'n meisie vir die manne).

Te dikwels het dié een wat jou oog gevang het, jou nie eens raakgesien nie!

So het ekself uiteindelik as tiener sonder enige vaste kêrel my hoërskoolloopbaan voltooi. Oor my ore verlief, maar heel.

Net om in my eerstejaar die man van my drome, die man van my lewe, te ontmoet.

Ek wens ek kan elke dogter oortuig dat God vir jou 'n baie baie spesiale persoon in gedagte het. Dat Hy jou suiwer en skoon - heel - vir daardie besondere, met die hand uitgesoekte man wil gee.

Want as jy daaroor nadink elke keer wat jy wil kopverloor oor 'n beeld van 'n vleispaleis, sal jy moontlik jou hart kan vasketting om nie op loop te gaan vir 'n tydelike ontvlugting nie, maar eerder geduldig te raak, te wag, rustig te wees en jouself splinternuut, ongebroke te hou vir die "special" outjie wat jou Liefdevolle Pappa-Vader vir jou bewaar.....

Maar ek dwaal (soos gewoonlik) weer vêr af, baie vêr.

Sien, ek wou skryf van die "nuwe vreemdeling" in my lewe.....

Ek het my liefste ontmoet toe ek 'n eerstejaartjie was. En net na ek klaar studeer het, is ons getroud.

Ek totaal onkundig oor hierdie "liefde"-ding...

Liefding het wel 'n meisie gehad en my van haar vertel - vroeg al.

Want sien, hy het seergekry na hulle uitgemaak het. Baie.

En hy het gebid dat die volgende meisie wat Vader op sy pad sou bring, sy trouvrou sou wees.

Hy vertel met so 'n klein glimlaggie, dat hy gevra het vir 'n donkerkop met blou oë - en bo verwagting het God hom dit alles gegee!! - dan terg ek terug, want ek was maar "vaalblond" sien, g'n donkerkop nie!

Maar ek het gewonder oor "daardie meisie". Jy weet, daardie een wat hom seergemaak het. Daardie een van wie hy my vertel het. 

Mag ek erken? Ek was jaloers.... Ék wat met die beste man getroud is, was jaloers op 'n vreemdeling in sy verlede. Ék, die een wat hy verkies het, kon nie vrede maak nie.

Soms, by funksies, sou 'n wildvreemde vrou my skoonma groet, wanneer ek dan later na die vrou vra, is die antwoord dat dit sy is.... En glo vir my, op 'n plattelandse dorp is raakloop maklik. Maar verniet, ek kon haar gesig nie onthou nie. Nooit.

Vreemd, maar dis tog asof my brein die beeld uitgesny het.

Tot so 2-3 jaar gelede...

En vandag kry ek so lag vir myself, my "ou" self.

Want vandag kan ek sien en weet dat sy 'n pragtige mensie is. Dat sy dinge baie soos ek beleef. Kon seker ook nie anders nie, hoe sou manlief dan op haar verlief kon geraak het as sy nie 'n pragtige mens was nie?

Nou sien ons mekaar gereeld, baie gereeld.

En ons gesels al meer.

En ek wonder oor verspeelde tyd. Tyd wat ek kon uitreik, maar net wou terugtrek....

Sy is gelukkig getroud en het twee pragseuns. Regtig PRAG-kinders.

Konsekwent

Ek het op facebook 'n skakel na 'n webblad geplaas en die volgende kommentaar daarop gehad:

Grense is so belangrik - veral vir kinders....
Dis uiters belangrik dat kinders weet wie dra die gesag in die huis, dat dit kinders is wat gehoorsaam moet wees, nie ouers nie! - dit is immers wat die Woord leer: kinders wees aan julle ouers gehoorsaam.

Dis tyd dat ouers die verantwoordelikheid wat God op ons gelê het, die gesag wat Hy aan ons gee, aanvaar en toepas!

Die dagstukkie op die webblad handel oor "Wet en Orde" oftewel dissipline.

Die Woord vir Vandag

Spreuke 13:24 NV 2013/07/22 Geskryf deur Bob en Debby Gass Wet en orde (2)   Kinders wat 'n vreugde is om mee saam te leef, word nie in 'n wettelose huis grootgemaak nie. Het jy al ooit die film Bonnie and Clyde gesien? Die storie van Bonnie gaan eintlik oor die ma wat haar grootgemaak het. Sy het altyd gedink alles wat Bonnie doen, is "oulik", maar Bonnie was nie so oulik toe sy op 'n moorddadige tog was nie. As jy jou kinders struktuur gee, laat dit hulle versorg en veilig voel. Hier is 'n paar riglyne:    1) Verduidelik die reëls duidelik. Om 'n kind te straf oor 'n reël wat hy nie verstaan nie, maak hom net meer wederstrewig. Hoe minder reëls daar is, hoe beter - maak die reëls verstaanbaar, uitvoerbaar en waarneembaar. "Preek" en moralisering skep net weerstand.    2) Dwing die reëls konsekwent af. Teenstrydigheid verswak jou gesag en kweek ongehoorsaamheid. 'n Paar dinge om te vermy, is: a) Vergelykings. Daar mag van geen kind verwag word om soos 'n ander kind te wees nie. b) Kwetsende etikette soos "Jy is dom, lui, sleg, 'n mors van tyd." Beskryf hul dade; moenie hulle eiewaarde afbreek nie. c) Ydele dreigemente. Dwing die reël af of los dit. d) Omkopery. Dit lei net tot manipulasie en doen afbreuk aan die belangrikheid van die reëls. e) 'n Gespot oor swakhede.     3) Moenie bang wees om "nee" te sê nie. Hulle toekomstige sukses en geluk is afhanklik daarvan of hulle kan leer om dit te hanteer.    4) Erken jou mislukkings. As jy dit egter soms nie doen nie, is jy steeds daarvoor verantwoordelik om te vereis dat hulle jou wette volg, en nie jou misstappe nie! Sielskos: 2 Pet 1-3; Luk 8:40-56; Ps 146; Spr. 18:23-24 Nadat ek die stukkie geplaas het, is dit ook deur ander op hul fb-profiele gedeel. So reageer iemand anders toe daarop met die woorde:  Konsekwensie was nog altyd vir my moeilik. Ek het weer vir ons kids geleer die lewe is nie konsekwent nie; ek ook nie. Party dae is 'n reël vir my belangriker as 'n ander dag, soms is mens in 'n goeie bui, soms 'n slegte bui en soms het jy PMS!!!  Dit was vir my 'n interessante redenasie..... My enigste maatstaf is die Woord van God. En juis daarom nie my menslike inkonsekwentheid nie. Konsekwent in my huis, juis omdat alles daarbuite inkonsekwent is. My God is konsekwent, al is ek nie. Hierdie konsekwentheid het NIKS met my emosies te doen nie. Dit het wel alles te doen met my dissipline. Want 'n reël is 'n reël en moet as sulks eerbiedig en nagekom word. Net soos wat die landswette nagekom moet word. Net soos wat die tien gebooie nagekom word. Reëls, wette, gebooie kan nie oornag verander net omdat ek vandag sus of so voel nie. Daarom moes ek dikwels al die kinders straf - al voel ek glad nie daarna nie! Ek weet dat lyfstraf in die wêreldse beskouing as "uitgediend" of "onmenslik" beskou word, maar weereens, in die Woord word ons geroep om die seun met die roede te tugtig. In ons huisgesin het ons probeer om ongehoorsaamheid met lyfstraf te straf. Ongehoorsaamheid, m.a.w. daar waar 'n direkte bevel verontagsaam is, lynreg teen die bestaande en bekende reëls opgetree is. Enige ander gebeure is met 'n frons, 'n vingertik, 'n preek of 'n "kamer toe!" hanteer. Ongehoorsaamheid is die een ding wat keer op keer in die Bybel aangespreek is. Dit is die moeder van alle sondes. Die grootste rede vir Israel (en ons eie) keer op keer se afdwaal. Ek het 'n kleintjie dood aan ouers wat hul kinders verwar deur die een oomblik "nee" en dan, na 'n ruk weer "ja" te sê. Uiteindelik kan die ouer nie verstaan hoekom die kind dan nie luister nie.....jammer, maar jy is die oorsaak! Ek het, bietjie laat in my lewe, in Marina Petroupolis se boek 'n groot waarheid raakgelees. Dit kom daarop neer: Dink twee, drie keer voordat jy nee sê. Is dit WERKLIK nodig om hier en nou nee te sê?  Dit het my hele uitkyk en die vinnige "nee" sê stopgesit. Dink, en sê dan meer kere ja.

Vreemd om te skryf

'n Nuwe jaar.

       Kersgroete is al verby.
               In sommige huise flikker-flikker die liggies nog, maar dis al.

Vergete is die wegbreek, die ooreet, laatslaap en malle gejaag agter geskenke aan.

             In oupas en oumas se huise daal rustigheid weer neer.

     En ek voel skuldig.
Junie 2013.

Dis wanneer ek laas hier geskryf het.
Dit voel skoon vreemd - ek het voeling met my kuierwerf verloor. Dalk sommer voeling met myself verloor.

Wie lees tog nog hier? Wat maak dit saak? Dis mos myne....

Facebook is dalk die skuldige, maar ék is die een wat aan sy verleiding toegee. Ek is die een wat my laat vang in sy wip.

Daardie kortstondige inloer by fisies-bekendes en internet-bekendes.

Dit vervreem my van my hierwees.

'n Nuwe jaar.

       Voornemens? Ag, ek weet nie. Hou enigeen ooit sy voornemens?

Maar ek wil meer hier skryf, weer kop oopskryf, myself leegskryf. Noem dit dan my voorneme.
En ek wil gewig verloor.... :-)


Ek begin al meer en meer wonder oor die veiligheid van skryf op die internet. Nie net oor kopiereg wat misbruik word nie, maar in die algemeen. Mense gee so maklik persoonlike inligting weg, sommer oop en bloot. Besef ons die moontlike gevaar daaragter?

Tog het ek nodig om te kom sit en tik, siel losmaak. Ek kan tog nie meer met pen en papier nie, dit maak my moeg. My gedagtes spoel net te vinnig weg.

Ai, weer los gedagtemaal.
Maar ek is nog mens, ek leef nog - soms net-net, want die lewe kan mens so maklik verswelg.

En tog weet ek vas en seker - God is in beheer - ook in hierdie malle gejaag, hierdie geklike klug wat ons lewe noem.