Die enkele opdrag wat ek nie na behore kon uitvoer nie, was die een oor kombuislaaie.
My "voor"-foto's van my laaie:
Ek hou daarvan dat goed wat min of meer dieselfde is bymekaar moet bly. My bediende het nie 'n saak daarmee nie.
Klaarblyklik sukkel heelparty vroue om hierdie laaie van hulle "netjies" te hou en daarom is 'n dag van die uitdaging aan die laaie gewy.
Ek het egter 'n ander plan bedink - dis nog nie voltooi nie en daarom gaan ek nog nie foto's plaas nie.
Wat ek wel die dag "van die laaie" gedoen het - ek het my bak-kas reggepak. Die kassie bokant my oond is baie diep, maar ook nie hoog nie. Hierin bêre ek al my oondpanne, koekpanne, bakplate en die enkele plastiese bakke wat net te groot is vir enige ander kas:
VOOR:
Ek is kort en die kas is hoog. Wanneer ek dus iets hier wil uithaal is dit gewoonlik 'n gerek en gestrek, gevolg deur 'n gekletter en 'n geval.
Ek het op een van die vele webblaaie waar ek gaan loer het, 'n plan gesien en dadelik begin soek na die nodige goedjies hier in en om die huis.
Leticia het pas 'n paar kaste vir haar kamer klaargemaak en ek het van die oorskiethout gevra.
Daarby het ek 'n paar hout"stokkies" (dowels) gekoop. Hierdie is geheel en al my eie werk, my dierbaarste is pal besig met bou en herstel op die plaas, ek kan hom nie nog hiermee ook opsaal nie:
Hierdie nuwe rakkie is nou deel van my bak-kas:
Ek het een stukkende broodpan weggegooi en die res in die foto hieronder gaan na die donasie-houer:
Die oondpanne kan nie so regop in die kas staan nie en ek het hulle na die skinkbord kas verskuif.
Treetjie vir treetjie vorder ek. Ek weet nie hoe dit gaan gaan wanneer die skole weer in volle swang is, die seuns buitemuurs het en ek wiskunde-klasse gee na ons eie oggend van tuisopvoeding nie. Maar vir nou is hierdie uiters bevredigend.
Groetnis
